Vissen
In een tijd van luisterboeken mag deze jongen niet achterblijven, vandaar geheel experimenteel voor het eerst een gesproken verhaaltje.
Opgenomen op 27/10/2017
Beluister: https://vocaroo.com/i/s0sSBPZHSy3B
Vissen
Geschreven op 10/08/2015
Sinds enige tijd geniet ik van het vissen. Geregeld ben ik met mijn hengel te vinden aan de waterkant. Ik vind het fantastisch, want aan de overkant liggen naakte dames te zonnen. Ook als het regent. Ik vind het prachtig. Ik vind er mijn rust. Even geen kloppende fallus in mijn mond.
Alleen ik, mijn dobber, mijn hengel en het klotsende water vol vissenzaad. Zo ook die ene dag. Onderweg naar de plas vond ik nog een halve Snickers in een afvalbak. Het is niet dat ik uit afvalbakken vis, maar door stakingen van de vuile jongens en meiden werden de bakken niet geledigd. Die bruine uit de gleuf hangende jongen was simpelweg onweerstaanbaar. De tandafdrukken van een ander deden daar nauwelijks afbreuk aan.
Al ving ik niets, dan had ik nog mijn aangevreten reepje. Het leek logisch. Ik zat er een uur of 6 toen het klokkenspel van de nabij gelegen kerk begon te bonzen. 12 maal. Het was lunchtijd en met de weinig gewillige vissen die dag, had ik nog niets gevangen. Die bruine reep moest er aan geloven.
Ik besloot niet te bijten, omdat de reep al gebeten was. Ik at mijn Snickers als een ijsje. In en uit mijn warme mond. Een beetje zuigen, een beetje likken. Binnensmonds aaien met mijn tong het smeltende uiteinde liet ik bonzen tegen mijn wang. Linksom, rechtsom. Ik draaide rondjes met mijn tong. Soms trok ik al zuigend het reepje uit mijn mond en likte ik vervolgens met lange halen over de gehele lengte van de bruine reep. Het was overheerlijk. Onbewust maakte ik er geluidjes bij.
Ik vergat de naakte wijven aan de overkant even en ook mijn dobber kon mij gestolen worden. Dit was zo waanzinnig lekker. Dat ik er nog even in bleef, nadat de reep volledig was weggesmolten in mijn warme mondje. Ik had alles geslikt. Toen ik mijn ogen opende was ik weer daar. Bij de plas. De vrouwen aan de overkant hadden zich inmiddels bedekt en de rollen waren omgekeerd. Niet langer kwam ik daar voor de vrouwen, maar kwamen de vrouwen daar voor mij.
De keren die volgden vond ik telkens weer een halve Snickers ergens op mijn weg., Alsof die vrouwen weer wilden toekijken hoe ik in volle overgave een weinig maagdelijke Snickers at. Nooit spraken wij elkaar. Het was altijd bekijken of bekeken worden. Mijn dobber was bijzaak. Visvangst niet vereist. Soms vis je voor je rust, terwijl je samensmelt met aangevreten chocolade.
Opgenomen op 27/10/2017
Beluister: https://vocaroo.com/i/s0sSBPZHSy3B
Vissen
Geschreven op 10/08/2015
Sinds enige tijd geniet ik van het vissen. Geregeld ben ik met mijn hengel te vinden aan de waterkant. Ik vind het fantastisch, want aan de overkant liggen naakte dames te zonnen. Ook als het regent. Ik vind het prachtig. Ik vind er mijn rust. Even geen kloppende fallus in mijn mond.
Alleen ik, mijn dobber, mijn hengel en het klotsende water vol vissenzaad. Zo ook die ene dag. Onderweg naar de plas vond ik nog een halve Snickers in een afvalbak. Het is niet dat ik uit afvalbakken vis, maar door stakingen van de vuile jongens en meiden werden de bakken niet geledigd. Die bruine uit de gleuf hangende jongen was simpelweg onweerstaanbaar. De tandafdrukken van een ander deden daar nauwelijks afbreuk aan.
Al ving ik niets, dan had ik nog mijn aangevreten reepje. Het leek logisch. Ik zat er een uur of 6 toen het klokkenspel van de nabij gelegen kerk begon te bonzen. 12 maal. Het was lunchtijd en met de weinig gewillige vissen die dag, had ik nog niets gevangen. Die bruine reep moest er aan geloven.
Ik besloot niet te bijten, omdat de reep al gebeten was. Ik at mijn Snickers als een ijsje. In en uit mijn warme mond. Een beetje zuigen, een beetje likken. Binnensmonds aaien met mijn tong het smeltende uiteinde liet ik bonzen tegen mijn wang. Linksom, rechtsom. Ik draaide rondjes met mijn tong. Soms trok ik al zuigend het reepje uit mijn mond en likte ik vervolgens met lange halen over de gehele lengte van de bruine reep. Het was overheerlijk. Onbewust maakte ik er geluidjes bij.
Ik vergat de naakte wijven aan de overkant even en ook mijn dobber kon mij gestolen worden. Dit was zo waanzinnig lekker. Dat ik er nog even in bleef, nadat de reep volledig was weggesmolten in mijn warme mondje. Ik had alles geslikt. Toen ik mijn ogen opende was ik weer daar. Bij de plas. De vrouwen aan de overkant hadden zich inmiddels bedekt en de rollen waren omgekeerd. Niet langer kwam ik daar voor de vrouwen, maar kwamen de vrouwen daar voor mij.
De keren die volgden vond ik telkens weer een halve Snickers ergens op mijn weg., Alsof die vrouwen weer wilden toekijken hoe ik in volle overgave een weinig maagdelijke Snickers at. Nooit spraken wij elkaar. Het was altijd bekijken of bekeken worden. Mijn dobber was bijzaak. Visvangst niet vereist. Soms vis je voor je rust, terwijl je samensmelt met aangevreten chocolade.
6 years ago