Hernieuwde kennismaking.

Even ter intro....
Ik kreeg niet zo lang geleden een mailtje van een oude (mail) vriend. Een waarmee ik jaren geleden een spannende relatie heb gehad. Zo maar opeens is dat gestopt. Reden niet zo belangrijk. Van de week hebben we de draad weer opgepakt...



Frans
Na zoveel tijd krijg je ineens een uitnodiging van me. Per post, een mooie enveloppe, een kaart met in zwierig handschrift het verzoek of je me een avond wilt vergezellen naar een klassiek concert in een exclusief klinkend theatertje. Hm, weer eens wat anders dan het stadion, denk je grijnzend, maar tegelijkertijd ga je twijfelen of ik tóch niet saai ben geworden. Dan lees je de PS onder mijn naam: Zorg dat je zeer chic, maar toch uitdagend gekleed bent, en dat je snel en makkelijk uit te kleden bent.

Nu vooruit, denk je. Voordeel van de twijfel. Je pakt een mooi roodfluwelen mini-jurkje uit de kast dat wel zeer uitdagend is. Het is tussen je borsten door zo laag uitgesneden dat je navel zichtbaar is, je hele rug blijft naakt, eigenlijk is het bovenste deel alleen maar een baan stof over je tepels heen, die in een strik in je nek samenkomt. Op je billen sluit het dingetje met een rits die ik een keer te openen is. Maar is dit niet té sletterig? Snel en makkelijk uit te kleden, herinner je je uit mijn uitnodiging, en je besluit: ik doe het, en wtf, ook geen slip. Als je je tepels met moeite in de jurk hebt geperst concludeer je voor de spiegel dat je poesje niet te zien is zolang je maar blijft staan. Zittend moet je je benen dan maar goed dichtklemmen. Of niet natuurlijk. Op je hoogste hakken en met een lange jas over je kleren heen ga je op weg naar het theater.

In het parkje bij het theater sta ik al op je te wachten. Strak in pak natuurlijk, met een lange zwarte pandjesjas en hoed. Ik kus je teder en geleid je naar de prachtige jugendstildeuren van het theater. De man van de garderobe neemt galant je jas aan; ik kijk kritisch en knik goedkeurend hoe je prachtige borsten vrij bewegen onder het niemendalletje. Er priemt een hint van tepels door de stof heen, vlak onder de rand. Bij het zien van je navel, je rug en buik komen allerlei supergeile herinneringen aan jouw lichaam bij me boven. Ook de jurklengte bevalt me; het rode fluweel eindigt zo hoog halverwege je heupen, waar het strak gespannen omheen zit, dat ik niet begrijp dat ik je kut niet zie. Dan neemt de man ook mijn jas aan. In mijn broek zie je nu al opwinding. Ik reik je mijn arm.

Er is iets vreemds aan dit theater, bedenk je als ik je meetroon richting zaal. Waar je ook kijkt, er is niemand, behalve personeel bij de garderobe, achter de bar enzovoorts. We gaan in een schitterende loge zitten. Je jurk kruipt op langs je heerlijke benen en ik zie een fractie van een seconde je sappige lipjes, voordat je kuis de benen sluit en ik alleen nog een poedelnaakt stukje kale venusheuvel in de diepte zie verdwijnen.

Op het toneel verschijnen een pianist en een celliste; nog steeds is er niemand in de zaal. Wij klappen met zijn tweetjes en ik geef je nog een kus. Wat ben je toch mooi; je ogen fonkelen. Een ober brengt twee glazen champagne, waarvan we nippen. De muziek is gevoelig en ontroerend, en tegelijkertijd voelen we ons allebei heel opgewonden. Als de musici na een kort stuk het podium verlaten, gebaar ik dat je moet opstaan. Ik geleid je naar het podium, waar de stoel van de celliste nog staat.

Bij de stoel aangekomen trek ik het ritsje op je billen omlaag en rats met een beweging de strik in je nek los. Het jurkje valt op de grond en in al je naaktheid sta je op het podium. Ik geniet van de aanblik van je geile lijf en je verschrikte aanblik. Mijn god, denk je, maar ja, ik had zoiets kunnen weten als ik met hem afspreek. Het is warm van de theaterlampen, toch worden je tepels keihard. In je kutje voel je het vocht opwellen. Je verlangt ernaar mijn pik uit mijn broek te sleuren en je hele mond ermee te vullen, maar je weet dat ik de baas ben en de regie wil houden. Je laat daarom lijdzaam toe dat ik met een kohlpotlood de klankgaten van een cello op je buik teken, één onder elke borst.

Dan zet ik je op de stoel neer. Ik duw je benen zo ver uit elkaar dat je schaamlippen op de zitting gedrukt worden en uit elkaar geduwd worden en met een simpel riempje maak ik je enkels zo aan de stoelpoten vast dat je je benen niet meer kunt sluiten. Dan kom ik achter je staan. Ik leg mijn linkerhand om je hals en streel je kin. Met mijn rechterhand pak ik de strijkstok van de cello en plaats die met de strijkharen tegen je gezwollen linkertepel.